در آن زمان که ستم پرده سیاهی بود
امید بخش قلوب امید واران شد
چنان که روز ورودش بهشت زهرا رفت
گل همیشه بهاری به لاله زاران شد
خوشا صفای زمانی که ماه بهمن بود
تو آمدی و دل انقلاب خندان شد
«حمید» اگر چه نبودی به دیدنت لایق
ولی به غمزه چشمت ز جان نثاران شد
مـــــــدینه ای گـــــواهِ اشک پنهان علی
به دامانت نهان شد دستـه گلهای علی
مــــــــدینه کــــــــو بلال، بگوید تا اذان
شـــده وقـــت نــماز، پیمبر را بخوان
فاطمه، فاطمه، فاطمه
چرکنویس های سفید رو میز، قلمها به نظم در قلمدان، این روزها نوشتن برای مرد بی پناه سخت است.